WIR SCHWEIGEN NICHT

Met afgrijzen,  verbazing en toenemende angst (!) heb ik gisteren het nieuws gevolgd over wat nieuwjaarsnacht gebeurde in Keulen. Althans,  eerste berichten meldden alleen Keulen. Later kwamen daar Stuttgart en Hamburg bij.
Duizenden mannen zouden daar vrouwen hebben omsingeld, aangerand, beroofd en verkracht.
Wat? Hoe zo dan? Waar was de politie?

Die waren wel aanwezig maar werden op afstand gehouden door vuurwerk dat rechtstreeks door een "buitenste ring" van de groep op hen werd afgevuurd.
Wat? Hoe zo dan? Een buitenste ring? In 3 steden tegelijk? Dat wijst op organisatie, een vooropgezet plan!

Gisteren was het 5 januari.
Wat? 5 dagen later dan het gebeurde. 5 dagen! Wat is hier aan de hand?
Waarom hoort de wereld dat nu pas?
Overigens werd in Duitsland op de avond van  4 januari een melding gemaakt door de politie. Een dag eerder dan hier dus.

Tientallen vrouwen hebben aangifte gedaan, dus het moet de poltitie en politiek opgevallen zijn dat er iets ernstigs aan de hand is.
Hoe bang moeten die vrouwen niet zijn geweest en nog zijn. Sommigen zijn namelijk ook beroofd dus de kans dat de belagers naam en adres hebben bemachtigd is groot.

Over de duizenden daders is niet veel bekend gemaakt behalve dat ze niet met zijn duizenden waren maar met veel minder. Pppppfff gelukkig!
Wat? Het waren er wel genoeg om in 3 grote Duitse steden te zorgen voor tientallen aangiftes van aanranding, beroving en verkrachting.

Ondertussen maakt Duitsland zich op voor het jaarlijkse Carnaval. Oei, dat gaat wat worden.
De burgemeester van Keulen gaf gisteren aan vrouwen het advies om tijdens carnaval en andere grote feesten ruim een halve meter uit de buurt te blijven van mannen die je niet kent.
Wat??????

Na een onrustige nacht heb ik vanmorgen angstvallig gezocht naar nieuw nieuws. Je zou denken dat "de media" hier vannacht keihard aan hebben gewerkt, toch? Of dat onze minister president met een statement zou komen na overleg met Frau Merkel?

Waarom die oneindige stilte?
Waarom is de politiek zo stil?
(behalve Geert Wilders uiteraard die alles aangrijpt om extra onrust te stoken)
Waarom niet in NOS nieuws vanmorgen of op Nu.nl?
Waarom springen journalisten hier niet massaal in?
Wie waren de daders? Wat is hun drijfveer? Wat betekent dat voor de toekomst van vrouwen in West-Europa?

Ondertussen demonstreren honderden verontruste vrouwen in Keulen voor meer respect en betere bescherming van vrouwen.
Persoonlijk zou ik liever helemaal geen bescherming nodig hebben. Wil ik er gewoon zeker van zijn dat ik en alle andere meisjes en vrouwen veilig over straat kunnen. Feest of geen feest.

Wat nu? Een ding is wat mij betreft zeker,  doodzwijgen is geen optie, de onderste steen boven alsjeblieft.

Voorlopig draag ik bij op de manier die het best bij mij past, via Social Media.

Silence hides violence, wir schweigen nicht!

Deel dit bericht gerust wanneer je die behoefte voelt.
Reageren is uiteraard zeer welkom.
Respectloze, racistische of seksistische reacties worden door mij verwijderd.

(Foto Volkskrant EPA)

Wat een leuke hond! Wat voor een merk is het?

Vroeg een oudere mevrouw mij van de week toen ik Charley uitliet.
Een hele normale vraag toch? Ik antwoordde dan ook vriendelijk: "een Engelse Setter mevrouw".
"Goh die zie je niet veel", zei de dame en daar had ze gelijk in.
Nu was haar hond ook geen alledaagsje en uit beleefdheid vroeg ik zo ongeveer dezelfde vraag; "en die van u? Dat is zeker geen rashond?". Niet helemaal de juiste toon natuurlijk. "Jazeker wel", zei ze, misschien terecht een beetje pinnig,  "het is wel een echte rashond, het is een Boelap".

Oké, ik moet toegeven, ik ben een newbe op het gebied van honden. Charley is immers nog geen twee en daarvoor heb ik nooit een hond gehad.
Maar.....ik had me wel uitermate verdiept in de wereld van de hondenrassen en kijk zelfs wekelijks een hondenprogramma op Discovery of zo, maar een Boelap? Nooit van gehoord!!

"Goh"zei ik dan ook, "die zie je niet veel" en ik bedacht me dat ik thuis meteen even zou Googlen op Boelap. Dat was lastiger dan gedacht want het bleek geen Boelap maar een chique Boulab; een kruising tussen een Berner Sennen en een Labrador. Helemaal geen echte rashond dus! Ha! Een gewone bastaard! Dat zou ik haar wel even vertellen.
Ik ben nog terug gerend met Charley op mijn hielen om mijn gram te halen maar oude dames met Boulabben zijn dan toch weer sneller dan je denkt! De B**ch!! :)

Fenna, de gekte voorbij.......

Hahahhahahah ik kan echt niet anders dan lachen hoor wanneer ik berichten lees als deze:

Wat een teleurstelling.

Met dank aan alle medehaaksters die t nodig vinden om de hele voorraad te kopen voor de winkel t uitgepakt heeft. (T gaat gewoon in de zelfde dozen weg als dat t binnenkomt) Is er geen Fenna meer te krijgen in de regio.

Ik heb dit nog nooit gebruikt. Maar had een idee in mn kop en daar wilde ik dit graag voor gebruiken. Alle wibras gebeld in de regio. .. niks!

En hier komen dozen en dozen voorbij met de vraag. Wat zal ik er eens van maken?!?!

Nu ik had het kunnen gebruiken en er werkelijk van wat kunnen maken. Terwijl t bij jullie de kast ligt te wachten op een plan

Sorry ik moest ff mn frustratie kwijt.

Mm idee gaat dus de kast in. Tot ik toevallig een keer een leuk verloop wolletje tegen kom.

"waar gaat dit over? "vraag je je af? Over brei/haakgaren dat alleen te koop is bij de Wibra,

100 % acryl maar, dat moet gezegd, in prachtige verloopkleuren. Het garen is, wanneer eenmaal leverbaar niet aan te slepen en binnen een paar uur uitverkocht. Via Facebook houdt men elkaar op de hoogte van de voorraden. Bovenstaand bericht heb ik uit een haakgroep op Facebook geplukt. Het is dus een authentieke post van iemand die naast het net vist en vindt dat de rest van Nederland rekening met haar moet houden. En zij is niet de enige. 

Er zijn 2 soorten Fenna-mensen in Nederland: degene die zodra het er is de hele voorraad kopen zonder dat ze weten wat ze ervan gaan maken. En de andere soort, die steeds te laat komt en klaagt over het feit dat er gehamsterd wordt. Omdat dat natuurlijk gewoon niet eerlijk is. Ok, je hebt nog een soort: de soort die toevallig mazzel heeft en 6 bolletjes kan kopen, maar die soort is niet zo vermakelijk. De Fenna-hamsteraars schamen zich er ook niet voor de niet gebruikte bollen garen op Marktplaats te zetten voor een eurootje of wat per bol meer. Dat kan natuurlijk helemaal niet! 

Eigenlijk is het allemaal de schuld van de Wibra. De medewerksters van de Wibra moeten dat beter regelen, gewoon rantsoeneren. Maximaal 7 bollen per klant per dag, dus niet naar buiten lopen en weer langs de ingang binnen lopen. En ook geen vriendinnen meenemen om voor jou nog eens 7 bollen te kopen. Nee! En langs meerder filialen gaan en hetzelfde trucje uithalen kan natuurlijk helemaal niet. 

En het Wibra hoofdkantoor? Zij moeten het aanleveren beter plannen; elke dag een stukje van de totale levering zodat mensen die werken op de dag dat normaal geleverd wordt ook een kans maken. 

Snap je? Het is gewoon niet eerlijk want iedereen heeft Fenna en ikke niet..........

Kijken of zien?

Vanmorgen zag ik een IJsvogel. Zomaar, langs het water vloog hij voor me op. Prachtig in dat glanzende blauw en oranje. 
Ik kijk elke morgen naar ze uit maar ik zie ze niet dagelijks.
Ik probeerde een foto te maken maar de vogel was gevlogen en hoe goed ik ook keek, ik zag hem niet meer.  Jammer! 

Wat de gek ervoor geeft?

Handwerken is weer "in". Er wordt wat afgebreid en afgehaakt.  Zelf weer je kleding, accessoires en cadeautjes maken mag ineens weer en wordt door een steeds grotere groep mensen zelfs gewaardeerd. 

De grote retailers spelen er prima op in. Begon Zeeman een tijd geleden de Muts-have campagne, de Wibra, Action, Lidl en Aldi volgden op de voet. Garens tegen dumpprijzen, soms voor een redelijke kwaliteit. Nooit betrouwbaar in hun leveringen dus wil je garens scoren moet je bijna dagelijks bij deze retailers voor de deur liggen.

Facebook kent inmiddels tientallen haak- en breigroepen sommigen met een heuse specialisatie: "De Southbayshawl en andere Sjaalpatronen", "Mochila look-a-like", "Tapestry", "Dutch crochet, a granny a day" om er maar eens een paar te noemen.
En vergis je niet, sommige van deze groepen hebben tienduizenden leden. 
Al die tienduizenden, vrijwel allemaal vrouwen, zijn zeer productief. Nadat ze voor zichzelf, hun kinderen eventueel aanwezige kleinkinderen, vrienden en vriendinnen mutsen, knuffels en omslagdoeken hebben gemaakt bedenken ze zich nog een mogelijkheid: verkopen! 

Maar....hoeveel vraag je dan? Vaak zitten er tientallen zo niet honderden werkuren in zo'n project. En het grootste probleem: als leek zie je dat er niet aan af. Die leek koopt bij de H&M en bij de Primark soortgelijke mutsen, sjaals, poncho's voor een habbekrats. 
Oeverloze discussies heeft dit tot gevolg op de FB-groepen en het gaat er soms bitchy aan toe. 

En dan is er nog een probleem: de kwaliteit. Dan bedoel ik zowel de kwaliteit van de gebruikte materialen als de kwaliteit van het werk. Ik zie prachtige stukken maar ook  zo veel broddelwerk voorbij komen, dat ik persoonlijk nog niet gratis zou willen hebben al was het gemaakt van het allerduurste materiaal. 

Zou ik bijna nog het puntje "smaak" vergeten. Wat ik mooi vind vindt mijn buurvrouw lelijk. Ik heb er dan automatisch meer voor over dan mijn buuf. 

Kortom, hier komen we met zijn allen nooit uit. Het is als het verschil tussen confectie en haute couture, een Fiat Panda en een Audi A8S, een kroketje uit de muur of een kreeft in een sterrenrestaurant.  De een koopt graag op de markt, de ander op de P.C.Hooftstraat. Wat mij betreft is het "wat de gek ervoor geeft". Maar.......dat kan ik natuurlijk wel beïnvloeden door wat trucjes. Goed materiaal, strak ontwerp, foutloze uitvoering, mooie foto, chique verpakking, een "by MJ with love"-label maken het meer tot een beleving. Uiteindelijk is het natuurlijk gewoon marketing. Een flesje La Vie est Belle van Lancome kost ook maar een eurootje of 10-15 van productie tot in Paris XL. Daar geeft deze gek toch wel vier keer zoveel aan uit en......met heel veel plezier.

Niet alle garen is wol.......of het nu gebreid is of gebreejen....

Ken je dat? Dat je je soms kunt ergeren aan van die kleine dingen? Die dingen die voor een ander er helemaal niet toe doen maar bij jou elke keer je haren recht op doen staan? 
Ik heb een paar van die eigenaardigheden.

Als kind groeide ik op in een gezin waar alles draaide om de handwerk- en handenarbeidgroothandel waar mijn ouders werkte. Ik heb het haken en breien met de paplepel ingegeven gekregen. 
Al jong ging ik met mijn vader mee op inkoop in heel Europa. Ik leerde snel en wist dus al gauw mooi van niet mooi te onderscheiden, goedkoop van duur en echt van onecht. 
We gingen geen wol kopen, we gingen garens kopen. En stoffen en andere dingen maar dat doet er hier niet toe. 
Wol heet alleen wol als het van een schaap komt; Alpaca als het van een alpaca komt, Angora als het van een angorakonijn komt, mohair als het van een mohairschaap komt en dat is dan wel automatisch weer wol. 
Katoen groeit aan een plant en zijde wordt door rupsen gemaakt. 
Acryl, nylon, polyester zijn dus GEEN wol! Deze zijn allemaal door mensen met machines gemaakt. Daardoor zijn ze niet minder, ze hebben allemaal hun eigenschappen maar het is geen wol. 

Wanneer ik dus op een van mijn haakcommunities lees: ik heb zulke mooie wol gekocht bij de Wibra, Zeeman, Action krijg ik meteen de neiging dat te verbeteren: "je hebt mooi GAREN gekocht". Net zoals vroeger, wanneer in onze zaak een willekeurige klant uit Breda binnenliep en trots tegen ons zei, in plat Bredaas: "Kik eens wah ik heb gebreejen!"

Klaar! met die tassen........nu weer even wat anders.

De afgelopen weken heb ik hard gewerkt aan een aantal #mochila look-a-like tassen.

Geïnspireerd door de tassen die vrouwen van de Wayuu-indianen uit Colombia maken. 

De basis is steeds hetzelfde: een cirkel haken tot de gewenste diameter, dan niet meer meerderen, dan gaat de zijkant vanzelf omhoog. Je kunt borduurpatronen, breipatronen, kralenweefpatronen enz gebruiken als telpatroon voor de zijkant. Leve Pinterest! http://www.pinterest.com/mariejosehelle/tapestry-crochet/

De techniek is op zich niet lastig maar omdat het indruist tegen 30 jaar routinematig haken moet je er wel handigheid in krijgen. Eigenlijk bestaat de hele tas alleen uit vasten. Je haakt in spiraal dus de ene toer loopt in de andere over. Je steekt alleen in in de achterste lus van de toer ervoor. Als je dat niet doet zul je zien dat je patroon "omvalt". Voor rechtshandige betekent dat dat je patroon naar rechts omvalt en voor linkshandigen naar links. 

Het is een vorm van tapestry haken. De kleuren die je gebruikt lopen allemaal mee. Je haakt dus als het ware met een kleur om de andere kleuren heen. Lastig, want als je te los haakt zie je de meeloopdraden zitten. Wanneer je te vast haakt krijg je gaten. 

Het is de kunst een platte bodem te haken (wat echt niet meevalt) en een zijkant die min of meer vanzelf rechtop blijft staan. 

Terwijl je dus én op je meeloopdraden moet letten én op de achterste lus heb ik ook nog de techniek van "yarn under"gebruikt......de draad dus bij elke omslag onder de naald i.p.v er over....

De turquoise tas is wel achterste lus gehaakt maar niet yarn under. Bovendien heb ik die gehaakt met haaknaald 3,5. Je ziet dat de tas niet stevig genoeg is. 

Bij de rode hartjes tas heb ik bovengenoemde technieken gebruikt op haaknaald 3. Deze blijft wel rechtop staan en ziet er ook een stuk steviger uit. De laatste zwart/bruine tas is gehaakt op 2,5 mm. Hier zie je ook geen meeloopdraden lopen, terwijl de kleuren zeer contrasterend zijn. 

Ook zo'n tas maken? Sluit je dan aan bij de Facebook groep Mochila Look-a-like:   https://www.facebook.com/groups/822859157734086/?fref=ts

Daar vind je alle informatie en basispatronen in de bestanden. Bovendien kun je daar mee doen aan een CAL. Veel plezier!